Максім Танк (Яўген Іванавіч Скурко) нарадзіўся 17.09.1912 г. у вёсцы Пількаўшчына Мядзельскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. Скончыў пачатковую польскую школу, вучыўся ў Вілейскай рускай і ў Радашковіцкай беларускай гімназіях, з апошняй быў выключаны за ўдзел у школьнай забастоўцы. Потым вучыўся ў віленскіх беларускай, рускай гімназіях. У 1927 г. уступіў у камсамол і пачаў актыўна ўдзельнічаць у падпольным руху. Працаваў інструктарам ЦК камсамола Заходняй Беларусі (1932-1933), вёў рэвалюцыйную дзейнасць на Віленшчыне і Навагрудчыне.

З мая 1933 да мая 1934 г. і з верасня да снежня 1934 г. сядзеў у віленскай турме “Лукішкі”. Працаваў у легальным і падпольным камуністычным друку. Пасля далучэння Заходняй Беларусі быў супрацоўнікам абласной газеты “Вілейская праўда ”(1939-1940). У час Вялікай Айчынай вайны працаваў у газеце “За Савецкую Беларусь”(Бранскі фронт), у агітплакаце “Раздавім фашысцкую гадзіну”. У 1945-1948 гг. – літаратурны рэдактар часопіса “Вожык”, у 1948-1966 гг.–галоўны рэдактар часопіса “Полымя”,   з 1966 г.- першы сакратар, а ў 1971-1990 гг. – старшыня праўлення СП БССР. Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР (1969-1989) і БССР (1947-1971), сакратар праўлення СП СССР(з 1966), член Савецкага камітэта абароны міру, старшыня Беларускага аддзялення савецка – польскай дружбы (з 1958 г.). Старшыня Вярхоўнага Савета БССР VI – VII скліканняў. Акадэмік АН БССР. Член СП СССР з 1940 г. Герой Сацыялістычнай Працы (1974). Ганаровы грамадзянін г. Мінска (1987). Узнагароджаны чатырма ордэнамі Леніна, ордэнамі Кастрычніцкай рэвалюцыі, Чырвонага Сцяга, двумя ордэнамі  Працоўнага Чырвонага Сцяга, Айчыный вайны II ступені, Дружбы народаў і медалямі, а таксама афіцэрскім крыжам Адраджэння Польшчы, ордэнамі Заслугі ПНР. Народны паэт БССР (1968).

Друкавацца пачаў у 1932 г. у часопісе “Пралом” (выдаваў з паэтам Я. Гарохам), “Часопісе для ўсіх”, газетах – аднадзёнках “На пераломе” і “Беларускае жыцё” (апошняя выдадзена ў Львове, у ей змешчаны першы, падпісаны псеўданімам Максім Танк, верш “Заштрайкавалі гіганты- коміны”). Першыя кніжкі паэзіі выдаў у Вільні: “На этапах”(1936, факсімальнае ў 1938, Мінск), “Журавінавы цвет” (1937), “Пад мачтай”(1938), паэма “Нарач” (1937). У Мінску выдадзены “Выбраныя вершы”(1940), рукапіс наступнага зборніка і сцэнарыя “Бура над Нараччу” загінулі ў час вайны, “Янук Сяліба”(паэма, 1943), “Вастрыцё зброю” (вершы і паэмы, 1945), “Праз вогненны небасхіл”(1945), “Выбранныя вершы”(1947), “Вершы”(1947,1948), “Каб ведалі”(1948), “На камні, жалезе і золаце”(1951), “Выбраныя творы”(1952,1954), “ У дарозе”(1954), “След бліскавіцы”(1957), “Мой хлеб надзённы”(1962), “Лірыка”(1963), “Глыток вады”(1964), “Селядцы з вершамі”(гумар, 1966), “Вершы”(1967), “Ключ жураўліны”(1972), “Хай будзе святло”(1972), “Дарога, закалыханая жытам”(1976), “Вершы”(1979), “Прайсці праз вернасць”(1979), “Лірыка”(1982), “За маім сталом”(1984), “Лірака”(1987), “Дарога і хлеб”(1988), “Збор калосся: Вершы 1983-1988”(1989), “Паслухайце, вясна ідзе”(1990). Для дзяцей напісаў кніжкі вершаў “Галінка і верабей”(1946), “Кніжка пра мядзведзя” (1947), “Вершы”(1948),”Урачыстае абяцанне”(1949), “Сярод лясоў наднёманскіх”(1951,1987) , кніжкі казак “Ехаў казачнік Бай”(1955, 1984), “Конь і леў”(1955), “Казкі. Легенды”(1960), “Светлячок”(1970), “Быліна пра касмічнае падарожжа мураша Бадзіні”(1979). Аўтар кнігі – дзённіка “Лісткі календара” (1970). У 1958 г. выйшаў Збор твораў у 2-х, у 1966-1967 гг. – у 4-х, у 1978-1981 гг.- у 6 тамах.

Пераклаў на беларускую мову асобныя творы А. Пушкіна, У. Маякоўскага, П. Тычыны, М. Рыльскага, А. Венцлавы, Я. Судрабкална, А. Міцкевіча, Ю. Славацкага, Ю. Тувіма, У. Бранеўскага, Р. Дабравольскага, Т. Ружэвіча, А. Германава і інш.  Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1948) за зборнік паэзіі “Каб ведалі”, Літаратурнай прэміі Янкі Купалы (1959) за зборнік “След бліскавіцы”, Дзяржаўнай прэміі БССР імя Янкі Купалы (1966) за зборнік “Мой хлеб надзённы”, Ленінскай прэміі (1978) за зборнік “Нарочанские сосны”(Масква, 1977), Літаратурнай прэміі імя А. Фадзеева (1980) за кнігу “Прайсці праз вернасць”. Атрымаў у Польшчы прэмію аўтарскага аб’яднання “ЗАІКС”(1971) за пераклады твораў польскай літаратуры і ўмацаванне дружбы паміж народамі. Памёр М. Танк у Минску 7 жніўня 1995 г.